Rozdział 4.: Time to party, in the Morrison's style.

Inspiracja!

Stacy:

Jakiś przyjemny zapach, zaczął drażnić moje nozdrza. Nie miałam ochoty się jeszcze budzić, wstawać. Nie... Jeszcze minutka. Przekręciłam się na drugą stronę i ponownie odpłynęłam w objęcia Morfeusza.
- Stacy.. Hej, Stacy. Pobudka! - przemawiał mi nad uchem znajomy głos, szturchając mnie przy tym w ramię.
- co jest kurwa? Pali się do chuja?! - niechętnie otworzyłam oczy i ziewnęłam. Nade mną stał Duff z talerzem pełnym jajecznicy. Zapach pokarmu rozniósł się po całym pokoju.
- śniadanko, moja metalianko!
- a ty co? Zgłupiałeś? - spytałam jeszcze zaspana, ale przyjęłam talerz z jedzeniem i podniosłam się z łóżka, aby usiąść.
- nie... Po prostu, lubię Cię i zrobiłem Ci śniadanie- uśmiechnął się. Odwdzięczyłam mu się tym samym i zaczęłam się zajadać. Po zjedzeniu udałam się do łazienki, w celu codziennej, porannej toalety, a kilka minut później wróciłam ubrana i pomalowana. Wpakowałam pidżamę do torby i znów naszła mnie ta wkurwiająca myśl.
- Duff...
- hm? - chłopak brzdąkał coś na gitarze, siedząc na skraju łóżka.
- wiesz, musisz podać mi namiary na motele, serio.
- jakie motele? Zwariowałaś?! Śpisz u mnie!
- jak to?
- no tak to. Zostajesz tu ile chcesz i już.
- Duff, ale ja nie mogę...
- to przełóż nogę i powiedz mogę! No, nie ma gadania lecimy teraz na zakupy.
Musiałam się zgodzić, byłam zmuszona. Duff ubrał się szybko i wyszliśmy z pokoju. Na korytarzu spotkaliśmy jego mamę.
- cześć synku...- przerwała, gdy mnie zobaczyła.
- dzień dobry- ukłoniłam się lekko.
- dzień dobry, dzień dobry- uśmiechnęła się- jesteś dziewczyną Duffa?
Oboje wybuchliśmy śmiechem.
- nie, to jedynie moja koleżanka, mamo. - chłopak jęknął błagalnie, ale to bardziej pokrywało się z męczącym i uporczywym jękiem.
- jestem Alice- wyciągnęła dłoń w moją stronę, zatem uścisnęłam ją delikatnie.
- Stacy, miło mi.
- Mnie również. - była taka pogodna, uśmiechała się cały czas- dzieciaki, teraz pójdziecie do sklepu, za niedługo będzie obiad.
Wymieniłyśmy uśmiechy, po czym razem z Duffem wyszliśmy z domu.

Duff:

Czy tylko mnie ta laska wydawała się dziwna? Kuźwa, ładna, zadbana, do tego gra na gitarze, ale psychę to ona ma zdrowo zrytą. Siedzenie w nocy na dworcu? Idiotyzm wyczuwam. I to dosyć poważny. Nie żebym miał coś przeciwko laskom czekającym na dworcach, ale ta cała Stacy jest kurwa... inna? No fakt, ruchałbym, ale ona chyba by mi nie dała... A chuj z tym.

Idziemy ramię w ramię, dziewczyna napierdala coś o mojej matce. Zaraz potem przechodzi na inne tematy.

- jak ty masz tak właściwie na nazwisko? - spytałem. To mnie interesowało i to cholernie.

- Morrison, Stacy Morrison.

- tak jak Jim?

Zaśmiała się gardłowo.

- tak jest.

Szliśmy i szliśmy. W końcu dotarliśmy do marketu. Młoda ruszyła na podbój, a ja przysiadłem na poręczy oczekując, aż wróci z zakupami.

10 minut później Stała już przy kasie, więc podszedłem, aby zapakować wszystkie te zakupy do reklamówki. Dość szybko się z tym uporaliśmy i powoli wróciliśmy do domu.

Mama krzyknęła z dołu: obiad.

- kto pierwszy na dole! - wyzwałem ją na pojedynek. Zmierzyliśmy się wzrokiem i... biegiem ruszyliśmy na dół, przepychając się na schodach.

- pierwsza! - za wiwatowała.

- dobra, to było nieważne. To się nie liczy. Mamuś, głodny jestem. - uśmiechnąłem się do mamy, by za chwilę wrócić wzrokiem do dziewczyny - to wszystko przez mój burczący żołądek!

Zacząłem dziwnie lubić tą dziewczynę. Kurwa, co ja gadam, cholernie mocno ją polubiłem.

- zagrasz mi coś? - spytała kontrastycznie, inaczej, bo delikatnie.

- co dokładniej? - wziąłem 'wiosło' do rąk i przysiadłem obok niej, na moim, niewielkim łóżku.

- ehm... - przejechała palcem po żuchwie, odchylając przy tym głowę do tyłu - "In my time of dying", znasz mam nadzieję?!

- pff. - prychnąłem- znam Zeppelinów jak nikt inny, młoda. - wymieniliśmy uśmieszki, po czym przystąpiłem do zadania. Palce same zaciskały mi się na strunach, każdy dźwięk był idealny, nie wiem jak to kuźwa robiłem, ale zagrałem to perfekcyjnie. Taki ze mnie malutki (2 metry O.o) egoista. Oczywiście zagrałem tylko kawałeczek, przecież nie będę grał 10-cio minutowego kawałka, na akustycznej. Co to, to nie.

- zajebiście! - spojrzała na mnie oczarowana - to było... fantastycznie piękne. - uśmiechnęła się uroczo i wyrwała mi gitarę z rąk.

- co ty robisz?!

- musisz mnie tego nauczyć, koniecznie! - krzyknęła zachwycona. No i zaczęło się! Chyba z 2 jebane, kurewskie godziny, nad tym siedzieliśmy. Stacy co chwila, gdy tylko popełniła drobny błąd, darła się w niebo głosy, klnąc przy tym jak... Kurwa, nawet ja nie wymyśliłem jeszcze takich wyrażeń jak np: jacieżkurwacholerniepierdolę, dochujakurewskiegowdupęjebanego.

Była jebaną perfekcjonistką i idealistką. Wszystko musiało być super, ekstra genialne, a kiedy tak bardzo się wzburzała, robiąc przy tym minę obrażonego dziecka, wyglądała... słodko. To było zajebiście dziwne, ale jeszcze dziwniejsze było to, że mnie się to podobało. Kurwa, nie! Zdecydowanie to najlepszy czas na wódkę!

Stacy:

Duffy, Duffy... to uroczy facet, prawda? Pomimo tego niebezpiecznego wyglądu. Tak spodobał mi się, ale ja zapewne jemu nie... Przecież nigdy nikomu się nie podobałam. 'Chłopaków' miałam zwykle na jedną, góra dwie, noce. Dlaczego, więc miałabym przypaść do gustu, akurat temu facetowi?

Niemożliwe. Po prostu. Muszę stosować tą blokadę. Blokadę uczuć. Koniec.

- załóż coś na siebie, młoda i ruszamy w tango! - uśmiechnął się łobuzersko i przechodząc obok mnie, podrapał się po brzuchu, jak typowy, pod sklepowy żul. - coś ładnego, może znajdziemy Ci sponsora!

Matko, te jego docinki... sprawiały, że miałam motyle w brzuchu.

- spierdalaj!

- z Tobą, zaraz, bo impreza. - zaśmiał się - Dobra, ubieraj się, ja idę się wyszczać. - burknął ciszej, po czym udał się do toalety.

Znalazłam w walizce czerwoną koszulkę na ramiączkach, z dość sporym dekoltem. Założyłam ją na siebie sprawnie, wcześniej pod spód wkładając czarny, koronkowy stanik. Zawsze na to lecieli. Faceci w sensie.

Włożyłam na siebie jeszcze czarne, skórzane, obcisłe spodnie i trampki. Tradycyjnie: zajebiście rozwalone.

Popędziłam w kierunku kibla, ale oczywiście pan McKagan śpiewał coś przed lustrem, goląc pachy... Zaraz, wróć! On goli pachy?!

- golisz kurwa pachy?! - podeszłam powoli do niego.

- a golę sobie. - mruknął z tym zawadiackim uśmieszkiem.

- ja pierdole. - zrobiłam typowego, dla durnych sytuacji, facepalma i wybuchłam śmiechem.

- ja pewnie dziś także. - puścił mi oczko, ogarnął ten burdel, popryskał się perfumem i opuścił pomieszczenie. Stanęłam przed dość dużym lustrem. Moja kosmetyczka spokojnie leżała w szafce pod umywalką. Wyciągnęłam z niej kosmetyki, szybko się nimi obsługując. Rozczesałam jeszcze włosy, tapirując je lekko, bym nie wygląda jakoś inaczej, niż Duff.

- gotowa!- zeszłam ze schodów. Chłopak czekał na mnie w hallu.

- zajebiście się cieszę. Ruszajmy dupę w troki!

Szłam za wysokim blondynem, aż dotarliśmy do niewielkiego, beżowego domu. Na ulicy siedziały obściskujące się już pary, a obok nich walały się puszki, butelki, paczki fajek, a nawet zużyte prezerwatywy. Typowa impreza. McKagan przywitał się ze znajomymi, tym samym zapoznając również mnie z nimi.

Weszliśmy do środka. Przywitały nas rytmy "Not to touch to Earth".*

- "I'm the Lizard King, i can do anything." - Duff zanucił razem z Jimem.

- "People are strange".**- mruknęłam, a jak na zawołanie z głośników, stojących  obok gramofonu, uwolniły się dźwięki piosenki.

- " Strange Days, have foung us..." - zaśpiewał kawałek piosenki i zaśmiał się głupkowato. Szturchnęłam go w ramię, na co oczywiście, mi oddał. No przecież w tyle nie pozostanie, nie?

- wal się. 

- ok, idę szukać napalonej laski na walenie. Rozgość się. - burknął z usmiechem i odszedł ode mnie. Mówiłam! Nie podobam mu się. Teraz czuję się jak gówno, więc pójdę się najebać. Zawsze tak robiłam i pozostanę przy tradycji.

Duff:

- widziałeś może tą szatynkę, dość wysoką, ubraną na czerwono-czarno? 

- niee... - odparł jakiś przypadkowo zapytany gość. Przepchałem się przez gromadę tańczących ludzi, w celu odnalezienia Stace. Miałem dla niej wiadomość. Nagle zauważyłem coś kurewsko rażącego na ziemi. Schyliłem się i zorientowałem się, że to koszulka mojej towarzyszki.

- ja pierdole. - przekląłem ją w myślach. Rozglądnąłem się wkoło. No tak, ona sobie po prostu siedzi na jakimś materacu, z jakimś typem i się liżą. Nie ma to jak szybki ślimak na imprezie, nie? Poczułem... coś. Zazdrość? Może tak, ale... jakoś nie miałem ochoty przyjmować tego do wiadomości. Podobała mi się, fakt, ale ja jej nie, więc trzeba było to po prostu zlekceważyć.

- Stacy, pogadamy? - przeciągnąłem, stając nad nią i brunetem, podając jej bluzkę. 

Sprawnie ją na siebie włożyła, wstała, pomimo protestów nieznanego mi chłopaka i stanęła obok mnie.

- cooo? - powiedziała, lekko się kołysząc. Złapałem ją za ramiona, delikatnie nią potrząsając.

- co ty wyprawiasz? Zostawić Cię na chwile i już... - mruknąłem i popchnąłem ja do przodu, w kierunku wyjścia. Śmierdziało od niej alkoholem, aby tylko, do tego trawa. Ale, mimo wszystko nadal wyglądała i pachniała świetnie. Co ja gadam?!

- poszedłeś się walić, przecież. - burknęła, niczym obrażona, i skrzyżowała ręce na piersiach.

- znalazłem Ci pracę!

- jaką?! - zapytała zachwycona, a ja z trudem powstrzymując śmiech, czekałem, aż jej zachwyt zaraz przejdzie.

- będziesz pracować jako striptizerka, od następnego tygodnia, a może i nawet szybciej.

- co kurwa?!

- chyba raczej gdzie... Spokojnie, to niedaleko mojego domu, przy autostradzie. Jiggles Gentlemen's Club, mówi Ci to coś?

- obiło mi się o uszy. Jeszcze w Chicago. Ale to jest na University District?

- no mówię, że tak! - podniosłem trochę głos, ale widząc jak dziewczyna robi minę biednego, pokrzywdzonego dziecka, od razu powróciłem do normalnego tonu i przytuliłem ją lekko do siebie. - idziemy do domu, młoda. 

Stacy: 

 - chodźmy. Na prawdę nic nam się nie stanie! - zapewniał Duff. Ufałam mu, więc ruszyłam za nim. Wsiadłam na jego Harleya i ruszyliśmy. To były szare blokowiska. Jednak my kierowaliśmy się do wyremontowanej szkoły tuż obok. Stały tam jeszcze rusztowania, a obok nich... Schody?! Tak, schody***. Ale to nie zdziwiło mnie tak bardzo, jak widok osoby stojącej "na piętrze". Morrison odpalał właśnie swojego czerwonego Marlboro, zachęcając mnie ruchem ręki, abym do niego weszła.
Chwyciłam blondyna za rękaw.
- co znowu? Zobacz - wskazał palcem na grupkę śmiejących się ludzi, z której wyróżniał się Mulat o bujnej czuprynie**** ,skierowanej do wejścia szkoły.
- ok, ok. - przytaknęłam.
- hej ludzie, tutaj Król Jaszczurów, chodźcie do mnie! - zawołał 'z góry' ochoczo Jim.
- już idę! - Duff był nad wyraz podekscytowany, więc sprawnie wszedł na schodki, ciągnąc mnie za sobą. Nie miałam pojęcia co się za moment wydarzy.
Ale czułam, że to zły pomysł. Nagle ktoś, a właściwie dziwny typ*****pociągnął swoją dłonią, zbudowaną z nożyc, Duffa do siebie i... McKagan, mój ukochany kolega, zmarł. Od tak. Musiałam uciekać. Wsiadłam na motor i próbowałam wcisnąć kluczyki do stacyjki. Udało się, zaczęłam uciekać, wnet szlachetny ktoś, o wspaniałej twarzy, podjechał do mnie swoim BMW, ciągnąc mnie do siebie, za włosy. Jedną dłonią trzymał kierownicę, a drugą szarpał mnie za kłaki. No może niezupełnie. Bo nie byłoby w tym nic dziwnego, gdybym siedziała w aucie. Ja natomiast byłam ciągnięta za samochodem. Bolało jak diabli, cóż jednak miałam poradzić. Obrzydliwy typ krzyknął:
- zdychaj szmato. Dlaczego nie chcesz zdechnąć?! Zdychaj! - usłyszałam za sobą dźwięk odpalanej kosiarki lub piły motorowej. Zbliżała się do mojej głowy, nieubłaganie...

Obudziłam się głęboko i głośno oddychając. Rozglądnęłam się dookoła i czubkami palców dotknęłam delikatnie mojej głowy. Odetchnęłam z ulgą, że to tylko sen. Duff leżał obok mnie i... chwila! Dlaczego on leży obok mnie? Znaczy się, dlaczego to ja leżę na jego ciasnym łóżku?!

przypisy:

* "Not to touch the Earth" - czy tylko ja słuchając tego kawałka i głosu Morrisona, mam zajebiste dreszcze?!

** "People are strange" - piosenka pomagająca mi w wytrzymaniu w szkole, z tymi pokemonami, emo dziuniami- pseudo metal girl i innymi cymbałami number 1. Mimo, że Morrison napisał ją mając depresję, ja zawsze utożsamiam się z tekstem. 

 *** Guitarway to Heaven -.- oglądnęłam zbyt dużo "Tenacious D: Kostka Przeznaczenia" ;)

**** Slash! Co jest dziwne? Co najmniej! 

***** typ- tak, ten koleś prześladuje mnie od 7 lat O.o

_______________________________________________ 

 No to się doczekaliście ;) mam nadzieję, że.. spodoba się, no. God save my patience. Ave.