Just love you, remember. (Axl and new love) [14]

MICHELLE:

Nie chciałam się do niczego przywiązać, nie chciałam kochać, nie chciałam ranić. Ale wyszło inaczej. Zakochałam się. Miłosne bum popierdoliło mi w głowie…

Wskazówka zegara skierowana była na wielką, czarną cyferkę 9. Słońce za oknem, chyliło się ku zachodowi. Nocna lampka oświetlała wnętrze drewnianego strychu. Przejrzałam się pośpiesznie w lustrze i zbiegłam na dół.  W salonie czekał na mnie zniecierpliwiony Axl. Otworzył usta, w celu powiedzenia czegoś, jednak kiedy odwrócił się i mnie spostrzegł,najwyraźniej go zamurowało. Po kilkunastu sekundach odzyskał język.

- O mój Boże. Czy ja dobrze widzę? - przetarł oczy mocno zaskoczony, przy czym wyszczerzył się w uroczym uśmieszku. Co jak co, ale widok mnie w szpilkach to było na prawdę rzadkie zjawisko, więc wcale nie miałam co się dziwić, takiej reakcji. Obróciłam się powoli wokół własnej osi i skłoniłam teatralnie.

- Podobam Ci się?- zapytałam dusząc napad śmiechu. Nigdy jeszcze nie próbowałam chodzić w butach na platformie i szpilce. Odbicie w lustrze nieco mnie rozśmieszyło, toteż teraz w myślach, kreowałam obraz mnie ledwo i krzywo stojącej przed Axlem.

- Mrr- zamruczał niczym dzikie zwierze, na co odpowiedziałam mu delikatnym, dziewczęcym uśmiechem- Mój kochany skarb- przyciągnął mnie do siebie jednym sprawnym ruchem, po czym dłońmi objął mnie w pasie. Przywarłam do niego ciałem, przykładając głowę do jego piersi. Wsłuchałam się w równy rytm bicia jego serca. Był tak cholernie spokojny. Po części zazdrościłam mu tego, , z drugiej strony byłam zadowolona,  że on jest szczęśliwy, wesoły, pełen entuzjazmu. Takiego go poznałam, takiego pokochałam. Kiedy on był szczęśliwy, moje serce również się radowało, co oznaczałoby, że ja też jestem szczęśliwa?

- Kurwa, ruszcie dupy!- usłyszeliśmy krzyk Duffa, przez otwarte okno w salonie wychodzące na rozpadający się ganek Hellhouse. Zaśmialiśmy się. Chwilę później mój Will spoważniał i zerknął na mnie, wsiąkając w moje oczy.

- Dalej się nim przejmujesz, kochanie?

- Kim?- zupełnie zbił mnie z pantałyku. Duffem? Nie... Slashem? Też nie. To kim?

- Ojcem.

- Daj spokój, to było tydzień temu.

- Pięć dni temu, moja droga. - podniósł palec do góry sugerując, iż popełniłam błąd.

- Trzy, pięć, siedem, piętnaście- prychnęłam- co za różnica. W każdym razie to było dość dawno, a przynajmniej na tyle, że zdążyłam o tym zapomnieć. Mam go w dupie, nic więcej nie powiem.

- Przepraszam- pocałował mnie czule w czoło i chwycił za podbródek, bym na niego spojrzała- nie psujmy sobie,chociaż dzisiaj, nim humoru. Nie warto, hm?

- Tak, słuchajmy dziadka McKagana i ruszajmy grube dupska!- klepnęłam go zalotnie po tyłku i zaniosłam się niepohamowanym śmiechem.

- Zboczeniec!- zaśmiał się gardłowo, pokazując mi język. Wyszliśmy z domu, zamykając za sobą drzwi i skierowaliśmy się do ciemnego vana stojącego na ulicy. Drzwiczki z boku były otwarte, zatem zaglądnęłam do środka.

Beth z Izzym siedzieli na tylnych siedzeniach, oraz Duff cisnący się obok nich. Głośno rozmawiali, żywo gestykulując. Slash palił fajkę siedząc za kierownicą i wodząc na przechodzące koło auta dziewczyny. Steven za to, rozłożył się z tyłu i co chwila wychylał się do przodu, trąbiąc i ciesząc się przy jak małe dziecko. Na prawdę, frajda na całego. Czasami, widząc z boku zachowanie chłopaków, dochodziłam do wniosku, iż małe dzieci mają więcej rozumu, niż te stare, głupie chłopy. Co by nie mówić, Steven na dragach był jeszcze większym idiotą. Jednak jego poczucie humoru zazwyczaj udzielało się wszystkim, a jego inbecylistyczne gadki rozśmieszały mnie do rozpuku. Ponadto był dobrym słuchaczem. Często przychodził do mnie na górę, kiedy to złapałam doła i słuchaj. Po prostu siadał, częstował cygarem i słuchał.

Zerknęłam pytająco na Axla, a ten nie wiedząc o co chodzi kiwnął głową, z niezrozumieniem malującym się na twarzy.

- Hudson za kierownicą? Czy to, aby na pewno dobry pomysł?- spytałam dyskretnie, dokładnie badając wzrokiem Saula.

- Nie dobry, nie wiem kto go tam wcisnął. Kto jak kto, ale ja mam zamiar jeszcze przeżyć  trochę lat i pierdolić panienki... Yyy, to znaczy Ciebie- mruknął cicho z wrednym uśmieszkiem, po czym odchrząknął i skierował się do gitarzysty w cylindrze- ty ej! Slash, kurwa spierdalaj stamtąd!

- Co ty pieprzysz?- fuknął w odpowiedzi ledwo słyszalnie.

- Kto mu do chuja pana, pozwolił w ogóle tam zasiąść?- Rose nerwowo spoglądał na twarze pozostałych kolegów. Jedynie Duff zdołał na owe pytanie udzielić odpowiedzi, więc ze stoickim spokojem odparł:

- Nie wiem, ale to jest cholernie, kurewsko, głupi pomysł. Hudson chodź tu!

Zajechaliśmy na parking, przy niewielkim barze. Do Gazarri's przychodziłam często, chociażby na piwo, czy koncert jakiejś nowo powstałem kapeli.

Slash już mocno upity, sennym spojrzeniem wodził na ulice nocnego, pięknie oświetlonego Sunset. Wszyscy z tyłu, niemalże przekrzykiwali się podczas dyskusji na temat, którego nie miałam, niestety, okazji poznać, a pojedyncze słówka wypowiadane przez naszych znajomych, nie nasuwały mi na myśl nic konkretnego. Wysiedliśmy z vana i dzielnym krokiem, całą huczną gromadą wkroczyliśmy przez próg pubu. Na samym końcu szłam powoli z Axlem. Nie przejmowaliśmy się, że nawet Adler z pijanym Slashem kulawym krokiem nas wyprzedzili, po prostu szliśmy. Za rękę. Bardzo mi się to spodobało, miało to dla mnie ogromne znaczenie. Odniosłam wrażenie, że się nie mnie wstydzi, a może nawet chciał się mną pochwalić? Chociaż sama siebie nie ocieniam jako kogoś godnego do podziwiania, oglądania. Zacisnęłam palce tym samym łącząc swoją dłoń z jego dłonią. Will opuszkami palców muskał wrażliwą skórę mej dłoni. Uderzyło mnie wewnętrzne uczucie gorącej lawiny. Do motyli w brzuchu już się przyzwyczaiłam, to jednak było zupełnie nowym doświadczeniem. Dumnym, powolnym krokiem przechodziliśmy obok zatłoczonych stolików. Cóż, nastała taka pora roku, że ilość ludzi przebywających w knajpach zachodniego Hollywood stale wzrastała. Czułam na sobie ślepia klientów baru. Zanim dołączyliśmy do pozostałych przyjaciół, ktoś stale nas zaczepiał. A to jakiś znajomy Axla, a to fan, pytający o kolejny koncert, fanka prosząca o autograf. Byłam nieco zdziwiona popularnością Willa, przecież był zupełnie normalnym facetem. Może jedynie czasami udawałam kogoś innego, chociaż niezupełnie całkiem innego. Po prostu był nieco bardziej pewny siebie. Ale znałam go. W otoczeniu swoich kolegów był „inny”, jednakże kiedy między nami dochodziło do czegoś więcej, cały drżał i był i wyłącznie do mojego użytku.

Po kilku minutach nareszcie byliśmy wolni, zatem usiedliśmy w rogu wysoko obitych, skórzanych, czerwonych sof, wokół okrągłego, drewnianego stolika.

- Co pojemy? – Hudson wyszczerzył się w uśmiechu, który widać było jedynie przez brązowe loki.

- Przede wszystkim, za co pijemy? – Izzy dosłownie na moment oderwał się od Lizzie i spojrzał na każdego z nas po kolei.

- Za płytę, rzecz jasna! – Axl za wiwatował skrzeczącą barwą głosu.

- Yeah! – Duff zaciągnął się czerwonym Malboro.

- Mamy nawet nazwę! Ba dum tssss!- Stevenowi najwidoczniej brakowało ukochanych pałeczek i garnków, więc palcami na skraju stolika, wybijał jakiś rytm.

- Apetyt…- zaczął Axl, mrucząc mi do ucha, przy czym zaśmiał się swoim seksownym, męskim głosem.

- na…- dodał Slash.

- Destrukcję!- zawołał Izzy groźnym tonem.

Grupa młodych ludzi siedziała w ciemno oświetlonym kącie. W głośnikach rozbrzmiewały rytmy zespołu KISS na przemian z zespołem AC/DC.

Była czerwcowa, sobotnia noc, toteż taka audycja w radiu Los Angeles była jak najbardziej uzasadniona. Pierwszy dźwięk gitary Angusa Younga, pierwsze szarpnięcie za struny zostało natychmiast skomentowane przez dziewczynę o bujnych, dość ciemnych włosach.

- Young! Kurwa, kocham tego gościa! – wykrzyczała upita, tym samym delikatnie poruszając się w rytm kawałka „You shook me all night long” i popijając spore łyki, z dużej butelki Jacka Danielsa.

- Michie, ej! A ty czasem nie masz na nazwisko Young?! – druga młoda kobieta, siedząca naprzeciw drobnej osobniczki płci pięknej, zapytała drżącym głosem.

- Tak, tak! Moja kochana nazywa się Michy Young! – odezwał się rudy chłopak, obejmujący ramieniem siedzącą u jego boku dziewczynę.

- Mój skarb ma rację. – wspomniana Michelle cmoknęła swojego mężczyznę prosto w usta, zawieszając jedną rękę na jego szyi- Bruce, wiecie- zwróciła się do reszty osób siedzących przy tym samym stoliku- mój ojczym… Pieprzył coś, że to jego daleki kuzyn- wzruszyła ramionami i znów łyknęła alkohol, który trzymała w ręku- tak czy siak, fajnie jest posiadać takie nazwisko.

- Osz kurwa, w mordę jebana, jakuźwapierdole! To znaczy, że jesteś relikwią! – zaśmiał się Mulat , odsłaniając niesforne loczki z twarzy. Pozostali poszli w jego ślady i również ochoczo komentowali tą dyskusję, śmiejąc się przy tym głośno.

- Relikwia – zamyśliła się Chelle – brzmi dumnie.

- Michelle Young…- Axl przejechał palcem po żuchwie- a nie lepiej brzmi Rose? – posłał swojej dziewczynie uwodzicielski uśmieszek i pocałował ją w policzek.

- Wiadomo, że lepiej! – Duff wtrącił się do rozmowy – hej, kelnereczko! – zagwizdał na widok przechodzącej obok barmanki, która to zaraz zatrzymała się koło stolika i wyszczerzyła się w czarujących uśmiechu.

- Tak? – nachyliła się nad wysokim blondynem, o mało co nie wybijając mu zębów swoim wielkim biustem.

- 2 kolejki Tequili, prosimy- Steven skłonił się lekko, tym samym poganiając barmankę do przyniesienia zamówienia- dla każdego z Nas, oczywiście.

- Tak, tak. Jasne, chwila moment.

Zawiedziony Duff zrobił minę obrażonego księcia, założył rękę na wysokości klatki piersiowej,  a na jego twarzy wystąpił grymas.

- Nie lubię Cię, Adler.

- Też Cię kocham, gnojku.

AXL:

Gniotłem w palcach kawałek mojej bandany, związanej u boku. Poprawiłem bejsbolówkę i dopiłem do końca whisky. Nie zauważyłem nawet, kiedy Michie usiadła na mnie okrakiem.

Bez słowa wpatrywała się we mnie zaczarowana. Próbowałem nie zwracać uwagi na jej duży dekolt i rozchylone nogi na moich kolanach. Jednak wzrok cały czas mi tam uciekał. Z niefortunnej sytuacji wybawił mnie Slash. Spojrzałem na niego poirytowany, ledwo trzymał się na nogach, pomimo tego stał opierając się o stolik jedną dłonią, w drugiej trzymając kieliszek Tequili. Próbował wydukać z siebie coś zrozumiałego.

- Otóż, moi drodzy tutaj zebrani- uniósł alkohol w ręku ku górze- wydajemy płytę! Appetite for Destruction będzie najlepszą płytą w historii hard rocka. I w ogóle Rock n’ Rolla! Czyż nie? Jesteśmy zajebiści i… Zęby dłużej nie przeciągać, po prostu najebmy się z tej okazji w trzy dupy!

Wszyscy za wiwatowaliśmy głośnym okrzykiem. Hudson zajął swoje miejsce i jednym sprawnym łykiem wypił wódkę.  Zanim jednak to zrobił, stuknęliśmy się kieliszkami. Zaczęliśmy żywą rozmowę, o tym jak wyobrażamy sobie nasz życie w przyszłości. Otwarcie stwierdziłem, że zamierzam poślubić moją ukochaną. Spodziewałem się nie takiej reakcji. Pozostali, ku mojego zaskoczeniu- popierali moją decyzję. Michie za to słodko uśmiechała się na każdy miły komentarz. Kuźwa, kocham tych gości! Są dla mnie niczym bracia. Michelle była już dość mocno upita, a przynajmniej tak, że traciła równowagę, kiedy tylko próbowała wstawać z moich kolan. No cóż, moje kolana-grawitacja! Dziewczyna zatem wtuliła się we mnie.

- Ej, wy! – Duff rzucił w naszą stronę orzeszkiem, którym to się zajadał.

- Co? – wychyliłem głowę i spojrzałem mu prosto w te jego jebane, zielone, przećpane oczy.

- Skoro już tak lubicie… ya know… w miejscach publicznym… to może… ya know.

- Nie pierdol trzy po trzy. O co chodzi?!

- Chelle mogłaby zostać naszą nową Rocket Queen, tyle, że na scenie.

- O co Ci chodzi? – Michy odwróciła głowę i zerknęła pytająco na McKagana.

- Tańczyłabyś!

- Taaa… Tańczyłabym- zaśmiała się.

Ponownie przytuliła się do mnie kurewsko mocno. Biło od niej takie ciepło.

- Kocham Cię,  Axl. Tak kuźwa mocno Cię kocham. – wymruczała mi do ucha drapieżnym głosem.

- Skarbie – odwdzięczyłem jej się tym samym, wyraźnie i dosadnie akcentując każde słowo- ja Ciebie też kocham. Bardzo, ale to bardzo mocno. Moje serce biję tylko dla Ciebie… No może jeszcze dla Rock N’ Rolla- zaśmiałem się- moja słodka miłości, moja Michelle.

Odchyliłem jej głowę lekko do tyłu i chwyciłem delikatnie jej żuchwę. Czułem, że należała do mnie. Była tak słodka, przygryzając swoją dolną wargę. Odgarnąłem włosy z jej bladej twarzy i wpiłem się subtelnie, a zarazem zachłannie w jej wydęte, miękkie, przyjemne wargi. Muskałem je coraz namiętniej, po czym rozchyliłem jej usta, językiem. Oplotłem drobne ciało Michy dłońmi, przyciągając ją jeszcze bardziej do siebie. Zupełnie nie przejmowałem się, że ktoś w tym momencie może nam się przyglądać.  Po prostu byłem zakochany w tej dziewczynie, chciałem ją teraz pocałować, więc robiłem to! Bez żadnych skrupułów, od tak, po prostu. Czubek mojego języka świdrował gdzieś po jej podniebieniu, równocześnie oplątany z jej językiem. Ona odwdzięczała mi się tym samym, co jakiś czas namiętnie muskając i gryząc moje wargi. Podczas tego żarliwego pocałunku, nie myślałem o niczym więcej. Tylko o niej. Nikt i nic się w tym momencie nie liczyło, tylko ona. Kocham ją i tego uczucia nikt mi w życiu nie zdoła odebrać…

Michelle:

Wymsknęłam się do toalety. Co jak co, ale mój pęcherz już nie dawał rady. Odpaliłam fajkę i zaciągnęłam się nią, po chwili wypuszczając z ust kłębek szarego dymu. Popchnęłam ciężkie drzwi i znalazłam się w damskim. Jak zwykle przed lustrem stały jakieś laski poprawiając makijaż i fryzurę. Załatwiłam swoją potrzebę, a moje podbrzusze natychmiast zmieniło swój rozmiar. Poprawiłam nerwowo kieckę i podparłam się ściany. Uhu, chyba już dziś nie powinnam pić. Przymknęłam na moment oczy, oddychałam miarowo. Zaraz zerwałam się i wyszłam z toalety. Miałam zamiar wracać do naszego stolika, jednak coś przykuło moją uwagę. Serio, to nie coś, a ktoś. Stałam jak wryta widząc, jak ten chuj po prostu śmieje się. Perfidnie dobrze się bawi! Przecież był taki biedny!

Bez zastanowienia podbiegłam do niego i zaczęłam mój wywód, krzycząc na całą knajpę.

- Ty chuju, jebany kurwa dziadzie!

- Hej, hola hola, czyżby jakiś rod…- odwrócił się do mnie i zamarł- ak…?- dodał, przełykając ślinę.

- Jesteś taki biedny, hm? Kurwa, zaraz będziesz! – szumiało mi w głowie, czułam, że zaraz upadnę, ale nie mogłam.

- Madziu, spokojnie- wstał z zamiarem przytulenia mnie, jednak wyrwałam się niemalże natychmiast i zaczęłam nim szarpać.

- Ja, tatusiu jestem bardzo kurwa spokojna! – potrząsał mną, trzymając mnie za ramiona, gdy ja waliłam go pięściami po klatce piersiowej. Coś we mnie pękło, musiałam to zrobić. Chciałam, aby mi ulżyło, żeby on poczuł to co ja przez ostatnie 15 lat! Nie poprzestawałam swojej czynności i nadal okładałam go pięściami.

Nagle poczułam, jak ktoś z tyłu próbuje mnie od niego odciągnąć. Nie dawałam jednak za wygraną i biłam go. Po prostu, go kuźwa biłam.

- Michie, skarbie- Axl w końcu zdołał mnie od niego odciągnąć. Przytulił mnie mocno, a ja wtuliłam się w jego ramiona. Byłam cholernie zła. Dlaczego ten facet, który tak nagle pojawił się w moim życiu i nazwał moim ojcem, teraz tak beztrosko żyje?! Dlaczego nie może zapłacić kary za moje cierpienie. Czemu taka niesprawiedliwość panuje na tym świecie?! Pytałam siebie w myślach. Miliony pytań i oskarżeń. Nie miałam pojęcia jak dać temu  upust. Nadal się szarpałam, więc Will chwycił mnie mocno za nadgarstki.

- Uspokój się, proszę.

- Ty nie rozumiesz…

- Rozumiem – przerwał mi – też nie miałem ojca.

- Co?! – byłam zaskoczona.

- Wszystko wyjaśnię Ci w domu, ale proszę uspokój się, dla mnie… Mieliśmy sobie nie zatruwać nim życia, pamiętasz? Powinniśmy miło kurwa spędzać tutaj czas, beztrosko, niczym się nie przejmując, tak? Mam rację? Kuźwa, Michie!
Nie stać było mnie na jakiekolwiek słowo. Nie potrafiłam nic z siebie wydukać, po prostu ponownie wtuliłam się w niego. Usłyszałam jak wszyscy pozostali podchodzą do nas, rzucając krótkie: zmywajmy się stąd, zanim ten chuj zawiadomi gliny.

Było mi strasznie głupio, ale poczułam się trochę lepiej. Niczym zrzucenie jakiegoś ciężaru z moich barków.

Nieświadoma zupełnie niczego, za chwilę siedziałam w vanie przytulona do Axla. Ktoś troskliwie głaskał mnie po niesfornie ułożonych włosach. To był Duff, mój przyjaciel…

AXL:

Wow! Kurwa, moja laska to ma siłę. Złamała chyba kolesiowi nos, nevermind. Zaniosłem ją na górę. Ona nadal nic nie mówiła.  Wszyscy poszli już spać, za dużo wrażeń jak na jeden dzień. Ja jednak nadal siedziałem na „łóżku”, popijając zakupione na stacji benzynowej, piwo. Odwróciłem się. Michie leżała skulona, dopiero wówczas zauważyłem, że odkąd tutaj jesteśmy, dziewczyna nie śpi.

Miała zapłakane oczy. Nie podobało mi się to, próbowałem c0ś powiedzieć, bez skutku. Nie wiedziałem co…

- Przepraszam- powiedziała cicho, może nawet i szeptem.

- Przecież… Nie masz za co, w pełni Cię rozumiem.

Michelle natychmiast wstała, oplotła mnie nogami i przytuliła się do mych pleców, zarzucając ręce na moje obojczyki.

 ____________________________________________

 Nie wiem czy krótki, w każdym razie mnie się nie podoba.